Wanneer een moeder geconfronteerd wordt met de zelfgekozen dood van haar 22-jarige zoon, kan ze maar één ding doen om staande te blijven: woorden zoeken voor het onzegbare. Ze gaat op zoek in wat hij heeft nagelaten, in wat ze zelf heeft bewaard en in wat anderen – het gezin, vrienden, maar ook schrijvers, dichters en denkers – haar aanreiken. Zo tracht ze greep te krijgen op wat er is gebeurd.

Met slechts brokstukken in handen is ze alleen tot fragmentarisch schrijven in staat. Onwillekeurig wordt zo een scherp licht geworpen op herinneringen, ervaringen, dromen, gedachten en citaten. Aan de hand van de Japanse hersteltechniek kintsugi (‘gouden verbinding’) ontstaat gaandeweg een nieuw geheel waarin de breuklijnen net zo zichtbaar mogen blijven als de scherven.

Pittig is meer dan een rouwmemoir, universeler dan de geschiedenis van een moeder en een zoon. Het is een verhaal over liefde en loslaten, over vragen en onmogelijke antwoorden, over de waarde van een mensenleven en uiteindelijk over veerkracht en de kringloop van het bestaan.